Las kieszonkowy, inaczej nazywany Lasem Miyawaki, to koncepcja, która dopiero zaczyna rozpowszechniać się w Polsce. O co chodzi? Japoński botanik, Akira Miyawaki, stworzył uniwersalną koncepcję na zazielenianie przestrzeni miejskich. Koncepcja ta opiera się, po uprzednim zbadaniu gleby i dobraniu do niej odpowiednich gatunków roślin, na zasadzeniu lasu, który dzięki wymienionym wytycznym będzie rósł szybko (las może urosnąć nawet w 10 lat!), będzie gęstszy od zwykłego lasu, a także będzie stanowił ostoję dla wielu ekosystemów.

Lasy Miyawaki najlepiej sprawdzą się w dużych miastach, gdzie nakładają się problemy z brakiem zieleni i zanieczyszczeniem powietrza. Sama jego skala i gęstość pozwala sądzić, że będzie bardziej efektywny niż najczęściej spotykany w miastach szpaler drzew lub klomb. Istotnie, las ten jest szczególnie ważny dla ludzi przez pochłanianie szkodliwych związków, obniżanie temperatury (szczególnie ważne w kontekście miejskiej wyspy ciepła), a także jest po prostu lasem, czyli czymś, co coraz trudniej jest spotkać w centrach miast. Co ważne, lasy te, jak sama nazwa wskazuje, nie potrzebują dużej przestrzeni. Z powodzeniem można zorganizować je na nieużytkach, pomiędzy budynkami lub stworzyć leśne "wyspy" na środku łąk. Lasy te mogą więc idealnie współgrać z pozostałą zielenią miejską, a jednocześnie wymiernie służyć środowisku.

Las kieszonkowy to także ogromne bogactwo dla przyrody. Koncepcja ta zakłada, że po zasadzeniu należy przez kilka następnych lat regulować jego wzrost, jednak następnym krokiem jest całkowite oddanie go przyrodzie. Przez to las staje się dziki, co umożliwia zamieszkanie w nim wielu gatunków zwierząt. Las kieszonkowy pomaga także w retencji, czyli zatrzymywaniu wody. Sam las jest bardzo zróżnicowany, drzewa nie są posadzone w linii ani według gatunków, a podczas sadzenia obowiązuje zasada spontaniczności, tak by las wyrósł w jak najbardziej naturalnym kształcie oraz strukturze.

Jak to możliwe, że las ten rośnie tak szybko? Z pomocą przyszła tutaj nauka. Tak jak zostało wspomniane na początku, nasadzenia prowadzi się w oparciu o analizę gleby. Dobór drzew i krzewów również jest spójny, ponieważ są to gatunki, które będą dobrze ze sobą współżyć oraz dobrze przystosują się do danego środowiska.

Lasy kieszonkowe zazwyczaj nie powstają przez decyzję kogoś "z góry", ale są najczęściej wynikiem inicjatywy lokalnej społeczności, we współpracy np. z lokalnym samorządem, organizacją lub firmą. Dla mieszkańców danego osiedla bądź dzielnicy idea lasu kieszonkowego pozwala na proste, ale wymierne zmiany na rzecz poprawy estetyki, a przede wszystkim warunków środowiskowych danego miejsca. Sama akcja sadzenia lasu jest także świetną okazją do integracji mieszkańców np. nowo powstałego osiedla i zbudowania nowych więzi. Lasy kieszonkowe pozwalają więc na bezpośredni kontakt z przyrodą, umożliwiając uczestnictwo w procesie sadzenia i pielęgnowania lasu każdemu zainteresowanemu, co tym bardziej może przynieść satysfakcję. Jest to także dobra alternatywa (a raczej uzupełnienie) dla parków, którymi zajmują się wyłącznie służby miejskie.

Pierwsze polskie lasy kieszonkowe posadzono w Rozwarowie koło Kamienia Pomorskiego, Poznaniu i Krakowie.

Ściągnij PDF